Η αγαπημένη «θεία» Αννέτα.

(του Νίκου Δημ. Νικολαϊδη)

«Απ’ την πλευρά του Παρνασσού τη βλέπεις κρεμασμένη,
σαν της νυφούλας την ποδιά, τη χρυσοκεντημένη.
Αν αγναντέψεις και τη δεις θα σε μαγέψει ξένε,
κι όταν ρωτήσεις θα σου πουν, ΑΡΑΧΩΒΑ τη λένε!»

Την κυρία Αννέτα Μουσουλμάνου την αισθάνομαι σα δεύτερη μητέρα μου, αφού από τότε που θυμάμαι αυτόν τον κόσμο έχω και την εικόνα της στα μάτια μου μαζί με εκείνη των γονέων μου. Στον κήπο της κατέφευγα αρκετά απογεύματα για παιχνίδι μαζί με την αδελφή μου, ενώ διατηρώ αμυδρά την ανάμνηση ακόμη και του αείμνηστου πατέρα της Βελισσάριου Τσότρα, που με παρακινούσε σε ηλικία 3-4 ετών να συλλαβίσω το δύσκολο είναι αλήθεια, ονοματεπώνυμό του.
Πιστή φίλη και γειτόνισσα με τη μητέρα μου εδώ και 47 ολόκληρα χρόνια, βρίσκεται στο Αιγάλεω αρκετά παλαιότερα από εκείνη καθώς εγκαταστάθηκε στην πόλη μας στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 με το σύζυγό της αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας Λουκά Μουσουλμάνο, καταγόμενη από την Αράχωβα, γόνος (μαζί με τις δύο αδελφές της) εύπορης οικογένειας.
Η «θεία» Αννέτα δεν απέκτησε δικά της παιδιά, βρήκε όμως την ευκαιρία να ασχοληθεί επί σειρά ετών με το χώρο του Προσκοπισμού και έτσι το σπίτι της σύντομα μετατράπηκε σε πολύβουη «κυψέλη», από τις πολλαπλές δραστηριότητές της.
Η ίδια παρέμενε πάντα απλή, ευγενική και προσηνής προσφέροντας αφιλοκερδώς ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο. Θυμάμαι με πόση επιμέλεια ασχολείτο με τη σύνταξη των Πρακτικών των Συνελεύσεων, πόση οργανωτικότητα επεδείκνυε στις διάφορες εκδηλώσεις τις οποίες αναλάμβανε να φέρει εις πέρας, πόση ζεστασιά ανέδιδε η επαφή της με τα υπόλοιπα στελέχη.
Όσα γράφω εδώ δεν είναι τίποτα άλλο από την προσωπική μου μαρτυρία για μία πραγματική Κυρία που έζησε τη ζωή της με αξιοπρέπεια, πρόσφερε με ανιδιοτέλεια και απλοχεριά και εξακολουθεί να πορεύεται με γνώμονα την καλοσύνη και την αγάπη στους γύρω της.
Και σαν απαύγασμα των λόγων της, η αγαπημένη μου «θεία» μου υπαγόρευσε το ακόλουθο οκτάστιχο, βγαλμένο μέσα από τις μνήμες του παρελθόντος:
«Απ’ το λαιμό του Παρνασσού τη βλέπεις κρεμασμένη,
σαν της νυφούλας την ποδιά τη χρυσοκεντημένη.
Αν αγναντέψεις και τη δεις θα σε μαγέψει ξένε,
κι όταν ρωτήσεις θα σου πουν ΑΡΑΧΩΒΑ τη λένε!»

Η Αννέτα Μουσουλμάνου "έφυγε" από κοντά μας, πλήρης ημερών, στις 28 Ιουλίου του 2014.